δεύσιμος

-η, -ο (AM δεύσιμος, -ον) [δεύω (Ι)]

νεοελλ.

αυτός που μπορεί να δεχθεί βαφή με ανεξίτηλο χρώμα

αρχ.-μσν.

κατάλληλος για άρδευση.